(3-Bu cemiyetin mâverâ humması Yunus Emre’de…)

Üstad Necip Fazıl’ın bu cemiyeti yoğuran ve temsil eden fikir adamlarını saydığı sözünden hareketle cemiyetimizin önemli şahsiyetlerini kaleme almaya devam ediyoruz. Bu sayıda, bu cemiyetin “mâverâ humması”nın aranması gereken Yunus Emre’yi kaleme almaya çalışacağız.

“Allah’a inandım de ve dosdoğru yürü!”... Hadis meâli...

İtikad, mücerret inanma keyfiyeti... İnsanoğlunun perdelerini açmak üzere geldiği kâinatta, ulvî mânâlar ve üstün gerçekler manzumesini doğrulama ve benimseme şuuru... İman ise, bu manzûmenin merkezî mânâ noktasına bağlanma duygusu...

Yıllar önce bir büyüğüm bana “büyüyünce ne olmak istediğimi” sormuştu… O zaman hayalimde, bir hal ve tavır vardı; tam da anlayıp, ifade edemiyordum belki, ama o hayalimdeki hal ve tavırda biri olmak istiyordum ve onu “adam olmak istiyorum” diye ifade edebilmiştim safça…

Evet, “adam olmak” istiyordum… Ve hâlâ da en büyük arzum…

●Şiir bir şeyler anlatmalıdır: Bazen doğrudan bazen de dolaylı olarak. Anlatılan şeyle, kesinlikle şiirin estetik boyutuna halel getirilmemelidir. Anlatırken şiiri nesirleştirmemek gerekir. Nesir şiir diye bir şey yoktur! Şiir şiirdir, nesir nesirdir...

●Şiirin şiir olabilmesi için kullanılan araçlardan biri de imgedir. Ama şiir zorunluluğu reddeder. Şiir, özgürlüktür, mahkûmiyet değil. Nesnel gerçekliği imha eden imge anlayışı şiire bir şey katmadığı gibi şiirden bir şeyler götürür!..

Malcolm bir kere "Allah" derse, onun bir dâvâsı olur... O dâvânın sarsılmaz bir ahlâkı...

Malcolm bilir ki, Allah'ın her şeye gücü yeter ve o dâvâda sonsuz kuvvet sahibi olan Allah'a yalnızca sığınılır...

Şair ne demiş..? "Bildim seni ey Rab, bilinmez meşhur..." (NFK)

Malûmunuz, bu sayıda dergimizin mevzuu Esma’ül Hüsna. Allah (C.C),  kevnî ve tekvinî âyetlerinde bunlardan bir kısmını bize bildiriyor. Kevnî ve tekvinî âyetler nedir? Bu hususta bu satırların yazarı fakir söz söylemeye kalem oynatmaya kendini ehil ve mezun görmediğinden çokça kaynaklardan nakillerle fikrimizi ifadeye gayret edeceğiz.