İnsan, bir ihtiyacı için kimin kapısını çalar? Kim maruzatını güler yüzle dinleyecekse, onun kapısını... Anlayışla karşılayacak, tebessümle dinleyecek ve hoşnutlukla ihtiyacını giderecek yüce ahlâkın kapısını... Gani gönüllünün, cömertin... İstenileni vermeye gücü yetecek olanın... İhsanından emin olduğunun.

İnsanın asıl isteği ölümsüz olmak… Ve ebedî saadet... 

Hem konusu hem sayısı itibari ile özel olmayı hakeden 99. sayımız için röportaj yapmayı arzuladığımız isimlerin başında Doç. Dr. Ebubekir Sifil Hocamız geliyordu. Her dakikasını hizmet için harcayan hocamız çok değerli vakitlerini bizlere ayırmayı kabul etti ve kendisi ile hem Esmâü’l Hüsna temelinde Allah tasavvurumuzu hem de Ehl-i Sünnet itikadımızı konuştuk.

Nefes mi, buğday mı... Himmet mi, buğday mı...

Bir yol ayrımı gibi sual, hangi yoldan gidilmeli... Lakin bu soruda her halükârda şifa var... Çünkü bu doğu seciyesinin malı bir soru...

Batıda ise bu neviden sorular, “varlık ve yokluk” arasına sıkıştırılır; karanlık bir tema üzerinden sürüklenip, şifa bulmaz bir ifadeyle yokluğa bağlanır...

“Yok”tuk… Bizi, “var” etti…

Yazıyı burada, şu ilki tek, diğeri üç kelimeden ibaret iki kısa cümleyi kaleme aldıktan sonra bitirsem diye düşünmedim değil. Meramımı anlattım nasılsa, daha ne yazılır, ne yazılabilir, ne söylenebilir ki… Haydi, şimdi gücün yetiyorsa tefekkür et; yokluğu, varlığı, yaratılışı ve O’nu… İçimizden birini rehber olarak göndermese, O’na (sav) kitap indirmese, O’nun yol arkadaşları (ra) ve dostlarıyla yolumuzu aydınlatmasa nice olurdu halimiz…

(3-Bu cemiyetin mâverâ humması Yunus Emre’de…)

Üstad Necip Fazıl’ın bu cemiyeti yoğuran ve temsil eden fikir adamlarını saydığı sözünden hareketle cemiyetimizin önemli şahsiyetlerini kaleme almaya devam ediyoruz. Bu sayıda, bu cemiyetin “mâverâ humması”nın aranması gereken Yunus Emre’yi kaleme almaya çalışacağız.

YATAK

Döşekleri, zaruret derecesini aşmayan şekil ve sayıda… Bir Müslim hadisine göre, erkeğe lâzım olan döşekten sonrası ikinci zevcesi üçüncüsü de misafir içindir. Dördüncüsü ise şeytan için..

Bu hadîs mevzuunda âlimler demişlerdir ki: