İsa Yusuf Alptekin (1901-1995). "Asıl vatan", hattâ "Anavatan" denmek hakkı iken, "Unutulmuş vatan" haline gelen, getirilen Doğu Türkistan'ın çilekeş ve mahzun devlet adamı. Bir zamanların, unutturulmuş vatanı Doğu Türkistan dâvâsının sembol ismi. Teşkilâtlı ve güçlü, imkânlı ve kalabalık, Türk'ün ilk düşmanı Çin karşısında dâvânın fikirle, görüşmelerle, anlatmakla, uzun vâdede kazanılabileceğini söyleyen ve bunun için bir ömür, dünya çapında gayret sarfeden mücahit. Kendisi 5 kıtada 35 ülkede dâvâsını anlattığını söylüyor. Dâvâyı, Türk dünyasının ve İslâm âleminin, hattâ dünya kamuoyunun meselesi haline getirmeli... Daha doğrusu, onların da meselesi olduğunu fark ettirmeli. Zulüm, ilelebet devam edemez. İnsanlık haysiyeti, eninde sonunda haklıdan yana, mazlumdan yana olur. Zalimin akıbeti, eninde sonunda küçük düşmektir. "Hakikat şudur ki zalimler asla felâh bulmazlar" (Kasas, 37)
Allah rahmet eylesin; onu, Bursa'da dinledim. Konuşmasından, hele başlangıç hitabından çok etkilendim. Onu dinlemek için 100 km yol gitmeye ve bir günü ayırmaya değmişti. Şöyle başladı:
-Amcalarım, dayılarım, halalarım, teyzelerim, yeğenlerim, yengelerim ve kadilerim.
Karşımızdaki, dünyanın öbür ucundan gelmiş bir konuşmacı değil; hane halkından veya yakın akrabadan biri. En fazla komşu köyden; komşu ilden bile değil. O kadar yakın... Güzel konuştuğunu gösterme, sanat yapma gayretinde değil. Dâvâsını anlatıyor, meselesini dile getiriyor. Ateşe düşen çığlık atar, ağıt söylemez. Ağıtı, yakınları söyler. Ülkesini, devletini ve milletini terk etmek zorunda kalmış, gurbet ellerde derdini anlatmaya çalışıyor.
Asıl dikkatimi çeken ve beni etkileyen "kadi" kelimesi oldu. (Gugul)a yazarsanız, size ısrarla "kadı"yı işaret edecektir. Türkçe ve Osmanlıca sözlüklerde yok. Bilecik ve çevresinde, "akraba olmayan, ama akraba yakınlığında kabul edilen kadın" anlamında. Şu anda da kullanılıyor. Hala, teyze, nine, yenge değil ama o seviyelerde. Ekseriyetle isimle birlikte söyleniyor. Ayşe Kadi gibi. Ayşe Hanım der gibi. "Kadın" kelimesindeki (-n) sesi düşmüş olabilir. 100 km mesafeyi uzak gören ve bir günü uzun zaman zanneden; birbirinden bin yıldan fazla bir zaman uzak kalmış soydaşların dil ve kural birliğini görsün de utansın.
»Devamı
Tek kelimeyle kurtuluş yolu Necip Fazıl
Evvelâ şahsını, sonra bütün Doğu âlemini kurtarması, daha sonra da çepçevre yeryüzüne ve insanlık kadrosuna sahip bir kurtuluş ifadesine varması için Türk milletine tek bir yol vardır.
Bu, şimdiki manzarasiyle Türk milletinden şunu istemek gibi bir şeydir: Kafdağının tepesindeki zıpzıp cüsseli kar parçası kendi üzerinde döne döne büyüyecek, dağın bütün kar mevcudu derecesinde sişecek, nihayet koskoca Kafdağını dize getirici bir azamet kazanacak...
Selâm Dergi Editörü
2004 yılının Nisan/Haziran dönemine ait 44. Sayımızın sohbetini aşağıdaki cümlelerle bitirmişiz:
"İnsanlık her ne kadar peşine takıldığı dünyasıyla hızla bilinmeyene doğru ilerlese de, bu gidişin bir yerlerde duvara çarparcasına sekteye uğrayacağı ve insanlığın "ben ne yapıyorum" deyip, her türlü varlık emniyetinden mahrum kalacağı bir günde, dünyaya yine fikrin yön vereceğine inanan Kardelen'den bütün "düşünen adamlara" selâmlar."
Yolun Sonu Site Editörü
Bir gâyesi olmak sadece insanlara mahsus bir özellik değildir. Kurumların, devletlerin, devrimlerin, yazıların, dergilerin hep bir gâyesi vardır. Bir kurumun gâyesi sorumlu olduğu konularda hizmetini en güzel ve doğru şekilde vermek, bir yazının, kitabın veya bir sinema filminin gâyesi derdini okuruna, izleyicisine anlatmak, mümkünse derdine onları ortak etmektir. Örneğin benim bu yazı ile gâyem şu konunun altını çizmek olacak; kişi, kurum veya devlet, her kimin bir hedefi, gâyesi var ise o hedefe erişmek için gidilen yol, hedef kadar önemlidir.
Bütün dünya temizliğin önemini gördü!.. Bütün dünyaya gösterildi... Bir küçücük virüsle... Kimsenin itiraz edemeyeceği şekilde, aynelyakîn... Temizlik deyince de ister istemez dikkatler, önce abdeste ve ardından “Temizlik imandandır” prensibinin madde kalıbına döktüğü camilere çevrildi... “Allah’ın evinin” pırıl pırıl şubelerine...
Cami; dünyanın en temiz mekânları... Kendisi, temiz olmanın bütün icaplarını hâvi; girenleri, temiz olmanın bütün şartlarına sahip...<...
Buralara yine yağmur yağıyor, fakat bu sefer fırlatamıyorum kendimi yağmur altına; bilirsiniz, bu zamanda evler, akşam ezanından sonra dışarı çıkamamanın da çatısıdır. Zaten geçtir vakit, bu saatte bazılarının yeri evinin içinden başka bir yer değildir. Bazıları için evler çok istediği halde dışarıda olamamanın, orada olanların arasına karışamamanın da adıdır. Çünkü orada olmak, oraya karışmak, dışarda olmak bir tercihtir esasında ve her tercih, bir şeylerden vaz geçmeyi gerektirir.
'Dünya bir öküzün boynuzları üzerinde duruyor'… Ahıra girdiğinde gece; dışarı çıktığında gündüz oluyor… Bu düşünce 'bilim(?)' 'adam(?)'larınca çürütüleli, uzaydan görüntüler çekilip 'her şey açığa kavuşturulalı?' çok oldu…
Ben de 'gerçekten' 'yaşamaya' ve 'adam' olmaya çalışan biri olarak iddia ediyorum ki: 'Dünya dubaların üstünde duruyor'…
İğneyi deliğinden tutanla çıngırağı sesinden tutan acaba aynı kişi mi; aslanağızları büyüyor gür, bir avuç kendi köşemde; bir sahaftan öğreniyorum tedrîci raf terbiyesini, biçimi sevmiyorum; uyumsa noktasını kaybetmiş başka başka icrâlarda gümrah; benden uzak dağların, göz değmemişliğine çoban olmak, en benden razı olunan şey de bu olurdu belki, o zaman sebeptense doğrunun grameridir ölçü;
Bugün biz istesek de istemesek de tarih Türkleri yeniden er meydanına, tarih sahnesine çağırıp hazırlıyor.
Biz kökleri bin yıl geriye giden, devlet kurma geleneği olan, koskoca bir cihan imparatorluğu kurmuş Osmanlı’nın bakiyesiyiz.
Biz millet olarak dün de bugün de tarihler boyunca hep mazlumlara umut, zalimlere korku salmışız. Biz Türkler hiçbir zaman devletsiz kalmamışız. Düsturumuz şu olmuştur hep; “Ya devlet başa ya kuzgun leşe…”
Kim demiş okumuyoruz diye? *Sevmediklerimizin, televizyon ekranlarında ve gazete sayfalarında canına okuyoruz! *Trafik kazalarında ölenler ve PKK canilerinin katlettikleri için rahmet okuyoruz! *Törenlerde nutuk okuyoruz! *Kim ne derse desin, bildiğimizi okuyoruz.
