Kim geldi?
Seda Nur

  Sayı: 89 - Temmuz / Eylül 2016

Tweetle

Kapıyı çaldım o açtı, arkadan bir kadın sesi “Kim geldi hayatım?”

Evet “Hayatım” benim mahvolan hayatımın üzerine kurulu bir hayattı yankılanan beynimde

Usulca gülümsedi dudaklarım

İçimde şiddetli bir deprem, enkazlardan duyulan acı seslerin uğultusu

Gülümsedi dudaklarım

“Çok oldu görüşmeyeli” dedim

Çok oldu görmeyeli

“Evet öyle, nasılsın?” dedi başı yerde “Gel içeri”

İçeri neresiydi sahi yıllardır yüreğimde kilitliydim, o yeni gülüşler yabancıydı bana

Girdim

“Bayan kim dedi?” o sesin sahibi

“Eski bir dost” dedi, eskimeyen yüreğimin sesi

“Memnun oldum” dedi

“Memnun oldum” dedim bende

Yaşayamadıklarımı yaşayan kişi

Ne de çok memnun olmuştum ya sahi!

Oturduk, çay içtik boğazımdan akan bir zehirdi sanki

“Nasılsın” dedin, “İyiyim” dedim

İyi miydim sahi?

“Nasılsın” dedim görüşmeyeli

“Çok şükür”

“Oğlumuz 5 yaşında” dedin

Evet oğlunuz, kocaman bir burukluk daha eklendi o an hikâyeme

“Allah bağışlasın, iyi gördüm sizi” dedim

Çocuk koşarak geldi içeri, dolandı boynuma

Sen gibiydi sanki

Sanki beni özlemiştin

Nasıl sarıldım bir bilsen, nasıl içime çektim

Kokusu, yanakları aynı sen

Mutlu bir tabloydu hayatınız, hayallerimi süsleyen

İyi misin diye merak ederdim ya hep

İyimişsin öğrendim

Geç oldu yine uğrarım der gibi kalktım

Uğramak mı ne büyük ironi

Aynı yerde çakılı kalmışken neyin uğramasıydı bu

Sendeydim, sende kendi hayatında

“Hayatım” dedi o ses yine dönerek yüreğimin eskimeyen sesine

“Yine bekleriz eski dostunu”

Uğrarım der gibi baktım yüzüne

Kadın gitti sense kapıda bakıyorsun hâlâ gidişime

Seversin gidişlerimi bilirim

Gülümsedi dudaklarım

Oysa ne büyük ağladı içim

Yürüyordum ve sen hâlâ bakıyordun

Pişmandın belki

Belki özlemiş

Belki de kendinden çoktan vazgeçmiş

Olsun

Hep olsun derdin