İnanmasam
Heybet Akdoğan

  Sayı: 113 -

Tweetle

kendi hırsıyla ölüyor her şey

dili yok nesnelerin

insan ki amentü'nün sözcüsüdür

bu özne ben değilim

içimde yalnızlığın üşümeleri

yalnız alnımla değil

tüm bedenimle secdedeyim

susuzum

inanmasam yapraklar döktürecek bahar

ölümden uzak sanırken kendimi

her sabah yaşamak dediğim

günün hakikatiyle yıkamışım yüzümü

güneş o sonsuz aydınlığa doğarmış

dudağımda su damlası

kanamışlığım çölde derviş aşkı

suratıma çarpıyor dünyanın yalanları

yüzümü zahiri gösteren aynalarda unutmuşum

çığırtkan hayallerim

aforoz ettiğim insanlığım

zifir karası lekeleriyle tenimde

yüzmeliyim derimi

postum küfür bataklığının rengi

kün sürüyorum yaradılışıma

ağulu omuzumda kirâmen meleği

göğsümün kafesinde soluyor iris çiçeği

pişman olduğum kadar büyüyen tomurcuk gülü

bir sırrı çatlatıyor kalbimde

kıvılcım kıvılcım sızılarla

gelen ecel

karanlık ufkumun bedeli

inanmasam

heybesiz bir ömür yeniden bulacak beni