Gece ile dertleşme
Halis Arlıoğlu

  Sayı: 86 - Ekim / Aralık 2015

Tweetle

Gece sessiz ve derin; Sonu yoktur kederin.

Bakarsın yıldızlara; Bitmez o sevda-serin.

Dalarsın hüzünlere; Hülyâ serersin yere.

Bir ömür öyle geçer; Boğulur kederlere.

Kâh güler kâh ağlarsın; Gönlü yâre bağlarsın.

Çıkarsın yücelere; Sular gibi çağlarsın.

Bakarsın gelen olmaz; Halini bilen olmaz.

Yıkılır hayallerin; Âşıkın yüzü gülmez.

Yolların uzar gider; Olursun hep derbeder..

Parçalanır yüreğin; Bırakmaz seni keder.

Soran olmaz hâlini; Anlamazlar dilini.

Bakışı melül mahzun; Uzatır hayâlini.

Dönüp-bakarsın ona; Verirsin artık mola.

“Yer bakır gök demir” Gidersin gelmez yola.

Bir incecik kar yağar; Olmaz vefasızdan yâr.

Umutlar artık söner; Belki açılır bahar…

Uzaklardan bakarlar; Yüreğini yakarlar.

Sen ağlayıp inlerken; Göz süzüp kaş çatarlar.

Sayarsın yıldızları; Ağlarsın zârı zârı..

Gecenin sessizliği; Sırların vefadârı..

Bir nedamet ateşi; Yakar seni kavurur.

Tâlihin o rüzgârı; Dağdan dağa savurur.

İki damla gözyaşı; Yıkar rûhunu senin.

Eser o bâdi sabâ; Çarpar bağrına serin.

Şafaklar söker artık; Her taraf aydınlanır.

Kavrulan ruhun senin; Belki artık arınır.

Bir nazlı çiçek gibi; Gelir arzuladığın.

Sarıp sarmalar seni; Uğruna adandığın.

Gecenin saat üçünde; Nice dert var içinde.

Bakarsın ufuklara; Garip bikes biçimde.

Ağlarsın günahına; Dağ, dayanmaz âhına.

Boyun büküp el açar; Sığınır DERGÂHINA.