Yalnızlık insan tarihi ile başlayan bir olgudur. Hz. Âdem’le başlattığı eylemdir Yalnızlık. Bu bir terbiye midir, yoksa ceza mı? İnsanlar bazen olumlu bazen de olumsuz yorumlanmış, açılımlar yapılmıştır. Modern psikoloji bunu bir “hastalık”, tasavvuf ise “çare” ya da “pişme” olarak değerlendirmiştir.

Felsefe bir iç, bir dış görür. Öznel örgü-dizisi içle ilgili, nesnel ilmek-dizisi dışla ilgili, konu başlıklarında olduğu gibi…

Oysa iç, sadece bir özne kalmanın dışında bir karşı oluştur, aynı zamanda; içte kimlik kazanan, cevher olan tür tür kavram-nesneler vardır çünkü… Örneğin fiillerimizin içimizdeki sigortaları bu nesnel lehimlenmenin özgül değerlerini yansıtırlar ve kanıtlarlar…

Bir bütün kendini oluşturanların toplamına eşit değil, bir fazladır.

Bütün olmak ve ona sahip olmak tutkusu da sadece insana hastır. Hattâ bu (dâvâ) sürekli ve kasten yanlış yorumlanan bir görevdir; insanın en önemli ve tek işi, varoluşun nedenidir. Bunun sırrı da  ‘bir’ olmaktır.

O bir nedir?

Bu gerekçe herkes için, ama özellikle Müslüman geçinenler için şartı evvel-birinci şartlardandır. Çünkü HAK’kı korumak, bâtıl ve fâsıklar için değil, Müslümanlar üzerine düşen bir görevdir. Eğer bir toplum bu gerekçeye önem vermez, sorumsuz ve ihmalkâr davranırsa, önce kendileri o bâtıl tarafından zulme ve gadre uğrar, sonra da bütün bir cemiyet o sorumsuz ve şuursuzluklarının cezâsını çok ağır bir şekilde öderler. 

Ne hikmettir bilinmez. Ülke için hiçbir hizmeti olmayan, sürekli problem çıkartan ve bu milletin birliğini-dirliğini dinamitleyenler yine aynı iktidarlar tarafında semirtilip milletin başına belâ edilmektedir. Bunlardaki millî irâde, inanç ve iktidar düşmanlığı, her türlü târif ve tafsîlin üstünde bir vehâmet, vahşet ve barbarlık göstermektedir. En basiti, şahsî- siyâsi ikbal ve ihtirasları için, iç ve dış düşmanla işbirliği yapma onursuzluğunda bulunmalarıdır. 

Hayatın kurmacasına, olayların yönetilmesine etkilenmemek elde değil. Öyle büyük bir sistemin içinde herkes gibi ben de küçük bir çarkım ve insan etkileniyor işte…

Öyle ki, o büyük sistem beni, seni, bizi ve en neticesinde herkesi hesaba katmış, ne yapmamız gerektiğini söylemiş, sonuçlardan bahsetmiş, hattâ sonuçlardan çıkan sonuçları bile söylemiş. 

“Bektaş yüce dağ başında -yalağuz-du. Bektaş zaten doğduğundan beri -yalağuz-du…

Bir sopa, üç beş koyun, bir köpek, bulutların içinde kendi kendine -yalağuz-du…” 

(Turgut UYAR, Yalağuz Şiiri’nden…)

Yürümek… Nedir yürümek; nasıl yürünür… Acaba bir, iki yaşlarında hepimiz yürümeyi öğrendik mi gerçekten… Biliyor muyuz yürümeyi…

Fiziksel bir aktivite midir sadece yürümek?.. Kimileri için belki…