Karanlıklara girip çıkan

Tufan kopar gamzelerinin ucunda

Çelik çomak oynar iki gözünün arkasında

Dumanlı dağlara kar yağmış

Kardelenler boynu bükük yalnız ve soğuk

El etek öpme yarışında zorda

Yalınayak baldırı çıplak zevat

Bir mirin dergahında al gülüm ver gülüm

Bit pazarında kalma pazarlık

Al takke ver külah

Vadeler dolar elbet,

Benim de günüm doğar.

Ebetten müjde demet,

Karanlıkları boğar.

Ya hep ya hiç demeli,

Gelmeden büyük âfet.

Dile gönül emeli;

Giyilen son kıyafet.

Her uzuv dile gelir;

Dolunca son vadeler.

Bir gün doğar, silinir;

Karanlıklar, gölgeler.

Bir hakikat, çekiyor,

Dağların ardı beni…

Kâlp tarlama ekiyor,

Yeşersin diye, yeni…

Fil yanında faredir:

Köroğlu’nun isyanı…

Düşman, yek bir paredir,

Kaplarken dört bir yanı…

Önce çekilip dağa,

Ordumu kuracağım;

Düşman düşünce ağa,

Darbemi vuracağım.

Silâhım mı, bir kalem.

Eserlerim de darbe;

Görecek cümle âlem:

Nasıl girilir harbe…

Taradım ipek saçını,

Okşadım, sevdim başını,

Ne olur çatma kaşını,

Gülsün yüzün gül torunum.

Selviyle yarışır boyun,

Meleklere benzer huyun,

Benimle oynama oyun,

Özledikçe gel torunum.

Mevlâ rızkını bol versin,

Zorluklar sana yol versin,

Tutmaya kanat, kol versin,

Her canlıyı sev torunum.

Zırh gibi kuşan imânı,

Kazan Hakk’ın rızasını,

Vücudun tüm azasını,

Kirletme de gel temiz tut.

Mevlâ’dan kesilmez umut,

Ne emretmişse gel onu tut,

Zulmün kaynağını kurut,

Aç elini Hakk’a yüz tut.

Sevgiyle bak her canlıya,

Temiz ahlâk hem de hayâ,

Kuşan bunu çık sokağa,

Doğruya giden izi tut.

Çalış dünyaya, ahrete,

Ömür biter gide gide,

Rabbim bakarmış niyete,

Hayır için elin tez tut.

Bırak yalanı, haramı,

Gel deşme derin yaramı,

Üzermiş insanın hamı,

Olgunluğu daim baz tut.

Abdülhakîm Ocağında,

Yunus gibi pişti, yandı.

Daldı başka bir âleme,

Hak eri olup uyandı.

Yazdı iman atlasını,

Peygamberin halkasını,

Maneviyat meyvasını,

Bir değil bin kere tattı.

Gazze’nin körpelerine

rahmet niyazıyla

Müslüman inancında

Masumdur tüm bebekler

Bir varmış bir yokmuştur

Gazzeli kelebekler

Ümmetin körpeleri

Çileye hüzün ekler

Saman alevi gibi

Gazzeli kelebekler

Acılar denizinde

Yetimin kalbi tekler

Yaş(l)a(n)maya hasrettir

Gazzeli kelebekler

Çocuklar günahsızdır

Cennet onları bekler

Sonsuzluk muştusudur

Gazzeli kelebekler

Suyun düşünü görür

Dalını özler kökler

Birkaç kalp atımıdır

Gazzeli kelebekler

Ölüm hep pusudadır

Gözyaşı döker gökler

Kirpiği hep ıslaktır

Gazzeli kelebekler

Birlikten beslenirler

Bine galiptir yekler

Zafer müjdecisidir

Gazzeli kelebekler

Duruşumuzu bozmaz

Omzumuzdaki yükler

Elifçe duruşludur

Gazzeli kelebekler

İman kalbin lambası

Onda barınmaz şekler

Bir doğum sancısıdır

Gazzeli kelebekler

En çeşnili sofrayı

Sundun da doymadılar

Ona giden o rayı

Bulup da kaymadılar

Ekolünün misyonu

Kalınca çaresize

Oynar kaş göz oyunu

Dert anlat yâresize

Telkin, bilgi ve usûl

Ne kaldıysa hep senden

Mizacımız pek usul

En yavaşça esenden

‘Genç adam’da patlama

Elzem ki nasıl elzem

Ufuk kadar atlama

Tatmak için su Zemzem

Kesti artık aklımız

Sana yetişmek nerde

Kalmamışken saklımız

Düşüp kalırsa yerde

İstemem seni üzmek

Nur süzülen o yerde

Bir ordu yola dizmek

Gelsin, kahraman nerde

Bana sırlar fısılda

Eyüb’e gelişimde

Hepsi de bir fasılda

Dizilsinler içimde (1985)

Vitrinde reklâmı yapılan göz boyayıcı oya;

Kayda değer olansa; cetlerin bileşkesi, maya.

Örselemez beni bataklık gazı, zılgıt sökünü

Erzağım, cennet bağlarından rayiha cümbüşü.

Deli ozan neredesin gel hele

Sensiz köyün tadı tuzu olmuyor

Aç defteri birkaç şiir de hele

Buralarda kimse şiir bilmiyor

Kış bitince yaylalara göçülür

Yaylalarda tatlı sular içilir

Bahar gelir binbir çiçek açılır

Niye kimse yaylasında kalmıyor

Koyun kuzu çimenlere serilir

Seven gençler sevdiğine verilir

Çimenlerde düğün dernek kurulur

Deli ozan yüzün niye gülmüyor

Horon oynar güzel yayla kızları

Ayrı ayrı işveleri nazları

Huzur verir iç açıcı sözleri

Benim gönlüm niye huzur bulmuyor

Taşkın olur bu zamanda dereler

Çok güzeldir şimdi bizim oralar

Günden güne depreşiyor yaralar

Gözüm yaşlı niye kimse bilmiyor

İlçem Köprübaşı Akpınar köyüm

Türkmen aşireti Fettahlı soyum

Mehmedim var ise içecek suyum

Gelirim de şu İstanbul salmıyor

Her ne buldu ise yedi bir gece

Doya doya öldü Artist Efendi

Sabahlara kadar dilinde Allah

Diye diye öldü Artist Efendi

Kimseye demedi yaramı deşin

Arasında kaldı kardeşin eşin

Veresiye bilmez her işi peşin

Soya soya öldü Artist Efendi

Hep içine attı ahu zarını

Hiç çalan olmadı kapılarını

Çocukların yırtık artıklarını

Giye giye öldü Artist Efendi

Ömür elbet biter hiç çaresi yok

Bir defa tam yiyip olamadı tok

İnsanlardan sevgi bekledi az çok

Duya duya öldü Artist Efendi

Bakmadı hayatta kimseye kara

Hep yardım eyledi düşene dara

Bazıları etti kalbini yara

Kıya kıya öldü Artist Efendi

Mehmedim ne kadar yaşarsan yaşa

Ölümden kaçış yok gelecek başa

Yastık niyetine başını taşa

Koya koya öldü Artist Efendi

duygusal dürüstlük mîlâdı olsun

kızan rol yapmasın kızgın görünsün

adam kayırmanın mîâdı dolsun

kuzguna yavrusu kuzgun görünsün…

bir taraf sanatla harbi sürdürür

enstrüman kalem fırça tesirli

bir taraf teröre işi gördürür

bombalar yaptırır parça tesirli…

masallar anlatayım

uydurma kâbiliyetim elverdiğince

ninniler söyleyeyim

sarılsın boğazıma

cinâyet âşığı

psikopat gece

bütün ağırlığı vazgeçtiklerimin

gözüme dolsun

her şeyi uyutup

yatayım yâni

öyle mi diyorsun

mesafeler belirlensin

sınırlar çizilsin

mayınlar kendinden emin

tel örgüler çekilsin

senin toprakların bana haram

yasak bölge ilân edilsin

sen benzeri ne varsa

uzakta dursun

her şeyi fırlatıp

atayım yâni

öyle mi diyorsun

ismini kazıyayım yeryüzünden

seni gördüğüm o ilk günü

yok edeyim takvimimden

yakayım defterlerimi

satırbaşı ettiğim seni

serseri bir kurşun

beynimi bulsun

her şeyi unutup

yiteyim yâni

öyle mi diyorsun

yeni doğmuş gibi kalkayım

bir sabah

mîlâdı olsun

sen yok ömrümün

son

anlamını kaybetmiş olsun

her şeyi başlatıp

biteyim yâni

öyle mi diyorsun?..

Sonsuzluğa vurgun sevdalar vardı,

Hakikat doğuran rüyalar vardı.

Susması nasihat, duruşu fikir,

Edeple yoğrulmuş simalar vardı.

Gönlünde demlenir köklü sevdası,

Maziden atiye deryalar vardı.

Sakarya’ya türkü kader yazgısı

Ruh köklerimizde ihyalar vardı

Soylu çehrelerden süzülen cemre,

Tutuşan âhenkli hülyalar vardı.

Gecenin koynuna yağmur düşerken,

Dillerde meneviş dualar vardı.

Ufku aydınlatan dâvet sesinde,

Gökkuşağı renkli boyalar vardı.

Gece Kaldırımlar kucak açarken

Yürekler ısıtan Leylâlar vardı.

Baştacı Çileye mihman sayılan

Kevser’den damlayan mayalar vardı.

Ararken kendimi kendi aynamda,

Çöktüğüm ka’dede dünyalar vardı.

Büyük Doğu ülküsünde parlayan,

Gerçeğin özünde illâlar vardı.

Kurtuluşun gemisine,

Giriş anlamak Üstâd’ı.

Teslimiyet camisine,

Kiriş anlamak Üstâd’ı.

Mücadele hapis çile,

Belki düşmek dilden dile,

Kordan gülü çıplak elle,

Deriş anlamak Üstâd’ı.

O yolda çıkan sefere,

Alır mutlak yara bere,

Tek yumrukta cehli yere,

Seriş anlamak Üstâd’ı.

Ne hikâye, ne rivâyet.

Yolu, sözü açık gâyet.

Küfre ebedî nihâyet,

Veriş anlamak Üstâd’ı.

Tam tersini derler belki.

Millet olmuş kurnaz tilki.

En başından şunu bil ki, 

Zor iş anlamak Üstâd’ı.

Yarımdan kalan bir yudumdan

Yurdumdan,

Dikenli tellerle çevrilmiş yorgun bir mayından

Ayarımdan,

Bir binaya hapsedilmiş kafesli bir balkondan

Baharımdan,

Simide mecbur bırakılmış etçil bir martıdan

Zamanımdan,

Seçmeye takatimin kalmadığı bir iftar sofrasından

Canımdan,

Ayarı kaçmış ya da kaçırılmış bir mayanın ardından

Cananımdan,

Ritmini kaybetmiş bir şehrin harabe yurdundan

Uygarlığımdan,

Şehir kölelerinin en güzel düşünden,

Terk-i diyardan,

Göğsümün sızlamasından, bam telimin incelmesinden,

Her şeyden biraz biraz uzaklaşırken,

Aksa mescidinde,

Taif çölünün serinliği ile,

Bağdat’tan Şam’a,

Ayasofya’dan Granada’ya,

Kurtarılmış tüm topraklar adına kendime geliyorum.

El Hamra’da erittiğim tüm demirleri

Türkistan’da bilemek için yola çıkıyorum.

Benken benliğimden,

Yarımdan kalan yurdumdan geliyorum.

Bir çiçeğe pencereni aç

Baharı aldın işte

Bir bakış attın mı güneşe

Yazı gördün işte

Bir gülü sev

Doğanın kanını yaşatırsın

Bir goncaya dokun

Canların yüreğini tutarsın

Bir güne erip ışığa git

Işıktan suya doğru eğil

Bir yudum su iç

Evrenin ruhunu hissettin işte

sığınmaların münzevi yarasısın

kurşun yuvası dağlara

çocuk gülüşlerin kaldı

savunmasızca işgal edilen masum ülken

ateşler ayazında

bedeninde küffarın erittiği mührün

sıcaklığı

canımda

kanımda

gözlerim kaf'tan öte karanlıkta

küllerin heyelanlarında

bu yangın yeri volkan değil

tıslayan vandallar

ayartırken merhametsizliğe insanı

rükûa varıyor bir neslin insanı

nurlu ilahidir hakikatin son sözü

göğün kucağında kehkeşan cümbüşü

dualar bu yüzden filistin'de gökyüzü

çağ hicabını yitirdi lina

yaşamak yakılmış resminden yansıyor

korsan ordular

nebbaşlar

duvarlara sıçramış kandan

hâlâ ölüm devşiriyorlar

katliam zulaları

matem figanları

gazze'de şarapnel çığırtkanları

umuda üç beş dakika daha kala

ölüm yine tökezlemedi lina

hasretin tarihi bilmektir

matemimsin

bende ölebilirim

tel tel ağarıyor ömrümün zamanı

sensiz ve çıplak belki bu son vakittir

beyaz bir düş gibi gözlerimdesin lina

Bezme en son geleni, Büyük İslâm Âlimi

Abdülhakîm Arvâsî, Efendi Hazretleri

Seyyidler Efendisi, Van/Arvas'tır karyesi

İlm-i Ledün sāhibi, Efendi Hazretleri

Medrese müderrisi, Necip Fāzıl mürşidi

Nakşibendî/Hālidî, Efendi Hazretleri

"Tasavvuf Bahçeleri", daha nice eseri

Üç/ışık, bitmez feri, Efendi Hazretleri

Eyüp'teydi tekkesi, nur saçan sohbetleri

"O ve Ben"de izleri, Efendi Hazretleri

"Rābıta", bir incisi, Altun Halka'dan biri

Seçkindi müridleri, Efendi Hazretleri

Asrının müceddîdi, idrâki yeniledi

Rabbânî bir âlimdi, Efendi Hazretleri

En büyük kerāmeti, dinde istikāmeti

O'ydu Asr'ın güneşi, Efendi Hazretleri

Başbuğ Velîlerden'di, çağını irşâd etti

Yoktu; eşi, menendi, Efendi Hazretleri

Hasta gönül tabîbi, temizledi kalpleri

Ehl-i Sünnet Âlimi, Efendi Hazretleri

Mihmandār'ın Tepesi, Dergâh'ıydı Kaşgârî

Kıymet bilenin yâri, Efendi Hazretleri

Vasiyeti gereği, Necip Fāzıl'ın kabri

O'nun yolu üzeri, Efendi Hazretleri

"Benim Efendim" dedi, ömür boyu izledi

"Üstād" O'nun eseri, Efendi Hazretleri

'43 yılından beri, "çekilmiş kılıç gibi"

Bağlum'da medfûn Velî, Efendi Hazretleri

Din Mazlûmu kendisi, inşallah cennet yeri

Dāim sürsün himmeti, Efendi Hazretleri...

Nasıl yandığımı bilmek istersen

Gel de yüreğime sor bu sevdayı

Gönlümün Leylâsı olmak istersen

Nakış nakış işle ör bu sevdayı

Sevgin ile çare olsan yarama

Cehennemi başka yerde arama

Âşıkların ne sevdası var ama

Yüreğimden geçip der bu sevdayı

Kaldır kalbindeki bitmez hüzünü

Söndür ayrılığın yanan közünü

Sevda sokağından geçen sözünü

Düşe kalka gider gör bu sevdayı

Ne olursun anla beni duy beni

Özledikçe al sinene koy beni

Viranede kaldım şimdi vay beni

Aç da kollarınla sar bu sevdayı

İlimdar'ım aşk bağımda gülüm var

Mısra mısra şiir yazan dilim var

Ömür boyu tutacağın elim var

Suskun yüreğinde kur bu sevdayı