Sizin olsun gitar, keman…

Bana, kopuzumu verin.

Türkülerime dokunman,

Efkârlı sazımı verin.

Sizin dünyanız hep yalan,

Ya zulüm var yahut talan.

Benim, her vakit ağlayan,

Kan dolu gözümü verin.

Nerde köyüm güzelleri?

Vefa dolu gönülleri…

Yalan bilmezdi dilleri,

Dosdoğru sözümü verin.

Ayşeler, Fatmalar n’oldu?

Tükendi, gül gibi soldu.

Gözüm, kanlı yaşla doldu,

O eski sızımı verin.

Hamzalar, Kür-Şadlar nerde?

Özgür, Çağdaş çıktı bir de.

Oysa mertlik vardı serde;

Civanmert özümü verin.

Üç türkü yaktım sevdaya,

Sevdama dar geldi dünya.

Meyletmem köşke, saraya;

Bozkır ayazımı verin.

Ufuk karardı, gün battı;

Dost dediğim, bana çattı.

Âdâp, erkân, töre gitti,

Bin yıllık yazımı verin

Sizin kültürünüz batsın,

Üstümden karanlık gitsin.

Bana Veliler el etsin;

Manevî hazzımı verin.

Dağlarda karı eriten,

Erkence bahara yeten,

Arşüdükleri titreten

Deli avazımı verin.

Benim türkümde efkâr var,

Dağlarımın başında kar…

Ozan yine dünü arar;

O şanlı mazimi verin.

Koşar kurban vakti kınalı koçlar,

Ağlama İbrahim, İsmail hazır.

Bıçaklar bilenir, kasaplar gelsin,

Vur! Kardeşini de vur, Hâbil hazır.

Hayır dile, hayra yürü, hayır et,

Binbir çile çeksen bile sabır et.

Ne bir gün isyan et, ne de kahır et,

Yollarına aksın su, sebil hazır.

Göçüp giderken bir gün şu dünyadan,

Her şey yalan olur geride kalan.

Kim eder ahüzar, kim eyler figan...

Huzur vakti gayrı Azrail hazır.

bir zaman yıkılmaz bir ülke vardı

surdu kuvvetinden şüpheye düştü

ardından düşmanı savaş çıkardı

vurdu kuvvetinden şüpheye düştü

darbeyi yiyince karıştı kafa

terk etti özgüven ruhu ilk defa

işte mevzubahis bölgenin alfa

kurdu kuvvetinden şüpheye düştü

rakibi olmayan süratli taydı

yanlış betimleme oldu çitaydı

yavaşlamak bile büyük hataydı

durdu kuvvetinden şüpheye düştü

sesini duymadı onca sirenin

ipucundan uzak kaldı çarenin

dünyada yıllarca hüküm sürenin

yurdu kuvvetinden şüpheye düştü…

hayâliyle berâber bu akşam

karanlık gülüşümü de yuttu

duymadığım seslere büyülendiğim

gurur kırıcı yalanken yaşam

çığlık çığlığa bilendiğim

biri beni unuttu

onsuz gelecekten daha kötü

onu yaşatan şehir yakamdan tuttu

yüzüm şekilden yoksun halde

andırıyor acemi işi büstü

haritalardan silinmiş mahalde

biri beni unuttu

artık yön aramak anlamsız

pusulaları zehriyle uyuttu

bâzı şeylerin ödenmiyor bedeli

çünkü aşka doğuştan gamsız

ve savaşmak kadar deli

biri beni unuttu…

- fert, millet -

Boşa suçlu arama, bakınıp sağa sola.

Kimin başında bir dert, belâ varsa bendendir!

Sebep oldum olmuşa; sebebim olacağa…

Her gazaba müsait, münbit arsa bendendir!

Uykudan sıçrayan çocuktaki yaş,

Sokakta yürürken tökezleten taş

Ve hatta, sanırım, göz üstünde kaş…

Kadı kızı hak ararsa, bendendir!

Ben her suçta failim,

Olmasa da fiilim…

Bir masuma, bir hâkim

Kalem kırsa, bendendir!

Ben ihanet edince en kutsal emanete,

Yürür yaşı çıkmadan yetimler, şehadete…

Kurtuluş deyip, kıydım bin yıllık vekâlete!

Artık bomboş meydanı çakal sarsa, bendendir…

Dicle kenarında kuzu kalmadı.

Kıydım da delili, izi kalmadı.

Müminin namusu, ırzı kalmadı.

Kâfir de harime girse, bendendir!

İdrâkimiz donmuşsa,

Kalpte güneş sönmüşse,

Eğer ümmet dönmüşse

Bir paspasa, bendendir!..

Hak

Yön

Bir.

Çark;

Dön,

Dur.

Bak

Son

Tur:

Yâ

Hakk,

Bu

Şavk

Ondördünde… Ay gibi… Ayın ondördü gibi…

Hak yön bir

Ve kabir

Hep gelir.

Son nefes,

Bir anlık…

Gözüme

Aydınlık

Verdiğin

Nimetin

Bilmedik

Kıymetin.

Ondördünde… Ay gibi… Ayın ondördü gibi…

Hak yön bir dedim,

Dille söyledim.

Bu yeter sandım,

Asr’a boyandım,

Alim’le yandım.

Sert oldu ikaz

Mecâl tükendi…

Yâ Rab, bu ne hâl?

Neyin kemendi?

Ondördünde… Ay gibi… Ayın ondördü gibi…

Hak yön bir ve ben bunu

Ağlayarak anladım.

Makinasız bir nefes,

Göz yummak, gülümsemek,

Çikolata istemek

Ne büyük bir nimetmiş

Anlayarak ağladım.

Ondördünde… Ay gibi… Ayın ondördü gibi…

Hak yön bir, olsa da yolu bin…

Olan da, olduran da sensin…

Katına açtığı el için,

Vardığı secdenin hatrına

Rahmet, Yâ Erhamerrahimin!

Ondördünde… Ay gibi… Ayın ondördü gibi…

Hak yön bir ve dünya bunu anlama,

Gariplik, yolculuk yeridir ama

Hiç kimseyi evlâdıyla sınama…

Ondördünde… Ay gibi… Ayın ondördü gibi…

Hak yön bir… Duama icabet et Yâ Rabbi…

Ondördünde… Ay gibi… Ayın ondördü gibi…

Yâ Muhyî! Kalbimdeki merhametin sahibi!

Ondördünde… Ay gibi… Ayın ondördü gibi…

Ben çok şey denedim, kalması için…

O emrine uydu! Sana geliyor!

Boşuna çırpınsın “nasıl” ve “niçin”…

Ne dediysen; duydu! Sana geliyor…

Sağ yanını aldın, sözü tükendi.

Kulağı, ayağı, gözü tükendi.

Tâ ciğerden dedi: Yazı tükendi!

Olacağı buydu; sana geliyor…

Solgun dudağında tebessüm çaktı.

“Ne beyhude uğraş” der gibi baktı!

Senden aldığını, sana bıraktı.

Beni yetim koydu, sana geliyor…

Sabah ezanında avutmuş beni.

İlk cümlemi yazıp, okutmuş beni.

Bu nasıl bir davet? Unutmuş beni!

Yıldızımdı, kaydı. Sana geliyor…

Sımsıkı sarıldım, gitmesin diye.

Bana bir tek bunu etmesin, diye.

Naz ettim, tepindim, bitmesin diye.

Beni hiçe saydı, sana geliyor…

En sevdiğim, en üzdüğüm adamdı!

En küstüğüm, en kızdığım adamdı!

Adamlık ne, en süzdüğüm adamdı!

Kefenini yaydı, sana geliyor…

Sen Afuvv’sun, rahmet eyle, Yârabbi!

Refîkini Ahmet eyle, Yârabbi!

Mekânını cennet eyle, Yârabbi!

Bir Mustafa aydı, sana geliyor…

Bir Mustafa Ay’dı; sana geliyor…