|
HÂTIRÂLAR
Halis Arlıoğlu  Sayı:
93 - Temmuz / Eylül 2017
 Bu şiir; 8-10 yaşlarındaki gerçek hayâtın dile getirilen bir hâtırasıdır. İçinde bu günkü hayâl kırıklığı olanlar da var, muhayyel bir söz yığını değildir.
Yine hâtırâlar, geldi yâdıma.
Yetişmedi kimse, bu feryâdıma.
Açıldı sinemde, bin türlü yâre.
Çâresiz kaldım, kapanmaz bu yâre.
Hicranlı gönlüme, düştü bir alev.
Yaşıyor sürekli, o büyük olay.
Sanmasın kimse, bu dertler kolay.
Çâresiz kaldım, kapanmaz bu yâre.
Tükenmez ıstırap, bitmez bu sancı.
O uzun yollarda, bir garip hancı.
Bu dünyâda herkes, bana yabancı.
Çâresiz kaldım, kapanmaz bu yâre.
Üzerlikler biten, virânedeyim.
Yavşan-kekik kokan, gurbetzedeyim.
Bilmiyorum acep, nasıl edeyim?.
Çâresiz kaldım, kapanmaz bu yâre.
Harâbe pınarda, sular çağlamaz.
Acı çekmeyenin, yüreği yanmaz...
Gamlı gönülleri, kimse anlamaz…
Çâresiz kaldım, kapanmaz bu yâre.
Öten çanlarıyla, sürüler dağda.
Ne anam, ne babam, yoktu o çağda.
Ötmüyor bülbüller, virâne bağda.
Çâresiz kaldım, kapanmaz bu yâre
Bir garip çobandım, önümde sürü.
Yüreğim yaralı, ondan ötürü.
Çektiğim çilenin, binlerce türü.
Çâresiz kaldım, kapanmaz bu yâre
Harmanlar dövülür, düğen sürülür.
Koyunlar, kuzular kırda yayılır.
Bilmiyorum bu efkâr, nasıl dağılır...
Çâresiz kaldım, kapanmaz bu yâre.
Karlar-tipiler, boranlar eser
Sıladan ayrılan, gurbete düşer.
Kader çizgisini, acımaz keser.
Çâresiz kaldım, kapanmaz bu yâre.
Hangi bir hicrânı, yazayım böyle?
Onulmaz derdime, bir derman söyle.
Ümitler-emeller, değildi böyle...
Çâresiz kaldım, kapanmaz bu yâre.
Duygular insana, böyle yüklenir.
Elem-keder, birbirine eklenir.
Hasret-hüsranla, yollar beklenir.
Çâresiz kaldım, kapanmaz bu yâre.
Coşkun akan sular, çağlamaz olmuş.
Al yazmayı başına, bağlamaz olmuş.
Burcu-burcu kokan, gülleri solmuş.
O elâ gözleri, yaşlarla dolmuş..
Çâresiz kaldım, kapanmaz bu yâre.
Yaza-yaza bu dertlerim, bitmiyor.
Virâne yurdumda, bülbül ötmüyor.
Gönül efkârlandı, yâr işitmiyor.
Ezayı-cefayı, bana yüklüyor..
Çâresiz kaldım, kapanmaz bu yâre.
|
1969 kez okundu.
Yazara Mesaj
