Ben Filistinli çocuk
İbrahim Şaşma

  Sayı: 75 - Ocak / Mart 2013

Tweetle

Ne görüldüm uzakta, ne de bir dem duyuldum.

Selamıma bir selam, sal diye bekliyorum.

Filistin'de Yusuf'um, dehlizlere koyuldum.

Beni kör kuyulardan, al diye bekliyorum.

Kalemim elif benim, aşk resmini çizerim.

Beni duyuyorsun evet, bunu bilir sezerim.

Unutuldum Gazze'de ,öksüz yetim gezerim

Benim de köhne kapım, çal diye bekliyorum

Ey kainat güneşi, ilk cemresi âlemin.

Sen  tek suru sancağı, iman denen kalemin.

Sen soylular soylusu,  hak katında el- emin

Nazarında suskunum, lâl diye bekliyorum

Çölde bir kum  tanesi, topuğuna dokunan,

Bir serin rüzgar olsam cemaline okunan.

Ben hasretin çocuğu, garip garip bakınan.

Merhamet otağından gel diye bekliyorum.

Kutlu sevdan olmadan selameti yok tadan.

Seni sevdim seveli, devleşmişim noktadan.

Burcu burcu kokusu  sanki Dürri Yektadan;

Muhabbetin bağında gül diye bekliyorum

Kadirdir yüce Mevla'm, gün bana da doğar,

Duaya kalkan elim gökten merhamet sağar.

Yakamozlar düşecek, bilirim ki nur yağar;

Saçlarıma dokunan, el diye bekliyorum

Cemalini gösterip, kaldır yıkık başımı.

Bahara çevirirdin zemherimi kışımı.

Bu ezeli ebedi hiç dinmeyen yaşımı,

Hiç olmasa düşümde sil diye bekliyorum

Hoşgörü merhameti,  yitirenler içinde.

O nefis pazarında bitirenler içinde.

Canı yangın yerine getirenler içinde;

 Bu nazenin bedeni bul diye bekliyorum.

İnsan bu, türlü türlü her bir derde düşer de,

Gözüm olmadı benim, ne bir kemde ne şerde.

Dünyanda sevdandaydım, boş çevirme mahşerde;

Gölgesinde kaldığım ol diye bekliyorum.