Mülteciyim
Ahmet Çelebi

  Sayı: 111 -

Tweetle

Kiracılar gökdelenleri sırtına yüklenmiş

Küsüyorum rüyadaki ev sahibine, küsüyorum

Bir elinde sahte cennet diğerinde cehennem

Benim korkularım resme konmaz, korkuyorum

Kiracı çatıyı güneşe satmış ben çatısızım

Adım şam, adım cuma yeryüzünde adsızım

Benki toprak içinde koyu bir vatansızım

Bazen ölü bir baba bazen ölü bir kızım

Yürüyorum damlalara basa basa

Uçsuz bucaksız kelimelerde yüzüyorum

Daraldı yeryüzü nerde kaldı asasıyla musa

Bir öykünün ortasında kıyıya vuruyorum

Yeryüzü ısındı, gökyüzü buruk, misafir nerede

Bahara savaş mı açtık kışa mı konukluğum

Ecnebi rüyanın kan çağlayan nehirlerinde

Kiminin ülkesinde kiminin vicdanında boğuldum

Ben mülteci âşık, sürgün tutku, korkusuz günah

Uzun hayal, kısa ömür, vatansızlık yurdu

Yüzümde ölen tebessüm, dilimde kıvrık siyah

Beni kefensiz rüyaya kardeşim savurdu

Gözlerim kömürden benim, kömürden

Ecnebi yataklar çan çalar şah damarımda

Beyaz ten çaldı görün, siyahi ömürden

Fosfor örtüyor gecemi yemyeşil baharımda

Ben mülteciyim ey dünyalılar, hem de müslümanım 

Ölümüme iddia edilen bir insanım

Bazen ırakta öldüm bazen bosnadayım

Filistinde hiç doğmamış çocuk

Arakanda hiç yaşamamış babayım