|
Bir taş
Atıf Yaşar  Sayı:
79 - Ocak / Mart 2014
 Köy yolunda uzak bir taş
Duruşuyla yorgun ve efendi
Eski zamandan yağmur anımsar
Ürkekçe fısıldar gibi
Nelere şahitti, bilmem
Hava titredi, o durdu
Yerinde pek samimi
Toprak onu tanır gibi
Boğuk kokusu vardı uzaktan
Yaklaştıkça soğukluğu parladı
Güneşe küs Aya düşman
Toprağı dost bilmişti
Bir neşesi saklı içinde
Nefretini tükürmüş
Göğe bakan yüreği
Nefsine hâkim, sönükmüş
Orada bir taş, yalnız
Vakti sabretmekle tükenen
Nefes alan, öylece hisseden
Çatlamak üzere titreyen
Ağarırken gün, ansız nöbet
Ne rüzgâr ne güneş ne de ay
Çırpınıyor, ağlıyor bu taş
Kimse yetişmedi, toprak gömdü.
|
1648 kez okundu.
Yazara Mesaj
