| N gazeliAhmet Özdemir
  Sayı:
							86  -  Ekim / Aralık 2015
 
							
							 
							 soluksuz söylenmiş bir gazeldir gidişin / ardın sıra dağılmış bir ev kalır yüzünün yarısında coşkun bir ırmağın tortusu kalır   akşamdır tek tek solar saksısında yalnızlığın gülleri avuçlarında dikenler içinde yaralı bir cumartesi kalır   susarsın / sessizliğin örsünde dövülmekten yorulur hançer dudaklarında dut ağacıyla bölüştüğün ıslığın ağırlığı kalır   oysa iyi bilirsin mutsuzluğun umutsuzluktan geldiğini neşterini vurduğun derin sızıda ağmamış bulutlar kalır   çünkü bir iç ülke yasıdır kısa kesilmiş saçlarında baban kasıklarında düşlerinle yarattığın uçurumun yankısı kalır   çünkü kana düşmüştür kanser / taze kara düşmüş leke gibi nisanla başlattığın her yağmurda ilk aşkın soğukluğu kalır   beni sevgilerle eksiltir karanlık / sen geçerken yeşil bir suyun kıyısından kardelenlerin açtığı yerde boynu bükük iki çocuk kalır 
 
							
						 |