|
Eylül
Bedran Yoldaş  Sayı:
116 -
 Bir gülümsemen yeterdi
Karanlık gecelere
İçine sinen karabataklara, güne hasret
Toprak içinde gelecek adına
Ruhuna üflenen fesleğen kokusu
Acıları yükleyip götüren
Nasıl ki özlem ile sabır yoğrulmuşsa
Umut adına
Karanlık aba yayılmış çeperinden
Köstek gibi bağlanmış
Ben de sana bir sonbahar günü
Bir umut yeşerdi içimde
Kayboldu karanlıklar, mevsim hazan
Olsun, hep kötü olacak değil ya!
Dalından kopan yapraklar
Konmak ister toprağa
Toprak can bulacak baharda
Her düşen yaprakta
Kar taneli yelken açar
İnci tanesi yağmur damlaları
Üşüyen ruhuma sallana sallana konar
Güneş ışıkları yelpaze açınca gamzelerde
Göz göz olur toprak taneleri
Terennümler dillerde
Ahuzarda gönüller
Bir gülümsemen yeterdi
Ben sana bağlandım bir sonbahar günü
Eylül diye hüzün sokaklarına açılır
Benlik daracığında türpülendikçe
Bir bir dökülür yapraklar
Bulutlar kararır yüklendikçe
Toprak umutlanır tohumlar ekildikçe
Zaman daralır, hasret başlar
Kımıldanır rüzgâr sert eser
Mavi göz çilekeş
Yolun kalabalık
Yolun uzun
Kış kıyamet, haber eder
Leylekler göçer peşi sıra kırlangıçlar
Sıla ve özlem tırmanır
Dumanlı dağlar
Eteklerini açar gül dudaklara
Mevsim hazan, dökülür yapraklar.
|
746 kez okundu.
Yazara Mesaj
