TEZATLAR
Ahmet Çelebi

  Sayı: 62 - Ocak / Mart 2010

Tweetle

Donuk duvarlar, sanki birazdan yıkılacak

Ben dünü de yarın gibi beklemiş adam

Buğulu sesler görünür dikilir karşıma

Odamın penceresi küskün kapanacak

Ben ne olursa olsun

Gözyaşına yaslanmamış adam

Ne olursa olsun yaslanmamış adam

Saatler çıldırmış aynalar asi, yollar karanlık

Gelecek sevgiliyi beklerim hep bekleyenler gibi

Sevgilinin gidiş vaktine rastlanmış

Benim doğuş vaktim

İki sevgilinin davası bu, bu dava asırlık

Hayat tezatlar yurdu, sukutta büyük mesaj

Benim sevgilim hep sessiz hep suskun

Ben durmadan konuşan divane mecnun

İnsan bu, dünle yarını toplayıp bu günü olmayan

Gözyaşını ölüm sanıp kahkahaya sarılan

İnsan bu, başlangıcı yokluk, sonu olmayan varlık

Benim sevgilim vuslat mı yoksa

Düşmanım hasret desem, niye bu kadar tatlı

Hayat tezatların yurduymuş

Irmaklar denize, sesler kulağa, şekiller göze

Her giden kavuşuyor bekleyene

Söyle ey! Kalem, ben bekleyen mi giden miyim?

Bekleyensem neyi, gidensem nereye

Tüm umutlar yarına ait hatalar düne

İşte hayat bu tezatların ülkesi

Tren gider yol kalır, yolcu gider şehir kalır,

Bu gün biter, yarın gelir, dün kalır

Biri gider insanın biri gelir, insan kalır

Düşün ki insanın varlığı hatıradır

Asırlık hatıralar saniyelik hayale mahkum

Mahkum olan ben sonsuzluğa mahkum

Zaman içinde zaman saniyeler asır

Ömür dün ile yarının arasındadır

Sevgili yeter bu tezatların arasında kaldığın