SEN VE BEN
Ahmet Çelebi

  Sayı: 93 - Temmuz / Eylül 2017

Tweetle

Karanlık saatlerin kuytu hayalinde buluştuk

Umutlardan bile korkup sığındık ikimize ikimiz

Ötedeki sesler indi kalbimize gök yırtıklarından

Şımarmış gözlerine ve umursamaz bakışlarıma

Sen ve ben kavgaydık barıştık, isyandık belki de...

Sesi içinde boğulmuş hayattık biz

Sen ve ben

Dirilişi güneşin ışıklarında kaybetmiş iki çocuk

Lodosun oğlu ben poyrazın kızı sen olmalıydın

Hani ben haşin ve tutarsız sen soğuk hep, hep soğuk

Dağ başında buluttan dert,

Dağ eteklerinde pınarların rahmet türküsü

Cisimsiz dünyamızda hayal resimleri sen...

Öksüz bir ağrı, cansız bir ümit, titrek bir hayal

Gece yarısında iki damla izi

Bitmiş bir dünün arkasında olmayan yarın

Kalem kalem ezilen bir mısra ben...

Aklın çöllerinde kum dalgası olan bir tufan

Sürü sürü inatlara karışmış kalp sızısı

Kervan kervan ayrılığa yürüyen bir ruh

Yol ayrımlarında riyakâr göz yaşları

Ve kirpiklerin ıslaklığından kayan bir aşk

Sen sen sen ve ben