Her Hecemde Yalnızlık Ahmet Değirmenci Sayı:
115 -
 Gece, çöktü yine şehrin üstüne,
Kanatlandı umutlarım kuş gibi.
Yıldızların gölgesine uzandım,
Bir titreme sardı, mevsim; kış gibi.
Yine katran gibi kara geceler,
Oysa; çoktan ağarmıştı yüceler.
Dudaklarım, hep ismini heceler;
Boğazımda düğüm düğüm, taş gibi.
Seni sordum yıldızlara, güneşe;
Bilmediler eyvah! Düştüm telâşa.
Deli gibi atıldım kor ateşe,
Umut benden uzak gayrı; düş gibi.
Ben bu aşka nice dağlar aşırdım;
Dost kurşunu vurdu yine, şaşırdım.
Senle olsam, ihaneti taşırdım;
Vefakâr bir gönül gerek, eş gibi.
İhanete uğradığım vartada,
Allah’ın bir kulu yoktu ortada…
Ve ben, yine yalnız kaldım maltada;
Gözlerimden akan, kanlı yaş gibi.
|