Gazzeli çocuğa
Ahmet Çelebi

  Sayı: 121 -

Tweetle

-1-

Beyaz ve kırgın bir bahar, gökyüzünden

Utanç ve günah yağıyor yanarak

Şaşkınım kudretlim hayretteyim 

Kanatsız sessizlik, gelip konmuş

Vatan mülkünün sultanlarına 

Elveda sözünü anneler yutmuş

Vakitsiz gelen ayrılık mevsiminde

Üstünü örtün gölgelerle toprak üşütmesin

Kar yağıyor ruhlar ikliminde

Kırmızı bir gecede iken... 

Sultanım senden yana yıkıldı duvarım

Kaldıracak birisi

Biliyorum hem de bilmediğim bir sabah

Matemli bir dudakta bir dua ile

Titrek dizleriyle taşıyacak kaf dağına doğru

Ölüm denen şey o ölünce ölecek

Dünya hasadı geldiği demler

Korkun, cesaret zamanının efendileri

Uzamış sonsuzluk tohumu ölüm toprağında

Niçinden nasıla doğru

Bir son ki ondaki sevda

Sonsuzluktan daha kutsal daha uzun

Ölümlü, şerefli ve onurlu 

Her damlada denizler vurur kıyıya

Mazlum gözlerden 

Ne olur, ne olur bir ömür arası gülümse

Senin sayfanda yer alsın

Şeref busesiyle karşıla, gelen ölümse 

-2-

Birisi gelecek kaf dağını yıkarak

Kısaltacak zaman denen kutsalı

O geldiğinde.

Kim bilir belki ben gitmiş olacağım

Ve şimdikinden daha sahipsiz olacaksın

Ve daha bensiz

Karanlık iman caddelerinde

Küfrün parıltıları gözlerini kör edecek

Ama sen sana kör kalacaksın 

Ey semaya meydan okuyan 

Ve ey merhametsizlerden 

Merhamet dilenen 

Bakma gözlerime gözleri kanlı kanlı

Senin gözlerin kara onunki yeşil

Burada bitmez bu masal

Böyle olmamalı 

-3-

Ey özlemeyi unutan çocuk!

Ağlamayı ibadet sayan çocuk

Acıların toplamında 

Annesini babasına bölen çocuk

Ve gülleri elinde ölen çocuk

Bu cebir böyle hesaplanmadı oysa 

Haman’ın kuleleri ingin kaldı

Bu çağın Firavun füzelerinden

Ashab-ı uhdut böyle ateşler görmedi.

Eritmedi buzdan günah dağlarını 

    Gözümden yaşlar akıyor 

    Bakma gözümdeki yaşa

         Gözüme küllerin kaçtı...