“SULTANım”
Züleyha Koç

  Sayı: 39 - Ocak / Mart 2003

Tweetle

Sultanım, bugün seni

İpek yataklar içinde düşündüm yine…

Ve utandım, ümmetliğimden!

Sen, sedirler üzeride yatarken

Sağ yanına;

Rüyalarını melekler süslerdi…

Bense rahat uyuyamıyorum

O ipekten yatakta;

Çünkü ben, sensiz zamanın katranlarında

Açtım gözlerimi dünyaya

Nur yüzüne kavuşamadım.

Oysa acılar içinde,

Sen’li zamanlarda yaşamalıydım.

Karnım bir hurmayla doyabilmeliydi

Senin gibi…

Ayaklarımı sıcak kumlar dağlamalıydı

Senin gibi…

Ebu Cehil’in öfkesine muhatap (duçar) olmalıydım;

Leheb’ azgın kinine…

Ve içime düştü mü aşkının ateşi,

Erkam’ın evinde almalıydım soluğu…

Ve içimde büyüdükçe ateşin,

Mescid-i Nebevî’de bulmalıydım seni!..

Beni affet Sultanım,

Ben nankörüm!

Sensiz zamanlarda

Hayatın akışına bıraktım kendimi

Unuttum, hatırlamadım seni.

Oysa Cennet’e kolay ulaşmamıştı ashabın…

Bense rahat içinde bekledim Cennet’i…

Beni affet Sultanım, Efendim…

Bana şefaat et;

Çünkü bu acz- bîçare,

Senin şefkatine