Ömür törpüsü
Ali Rıza Malkoç

  Sayı: 74 - Ekim / Aralık 2012

Tweetle

Kendi bedeninde, garip kalınca

Anlarsın ki gurbet, başka “şey” imiş

Gamzedeler, hissettirmez ahını

İnleyen bu nida, saz ve “ney” imiş

Soluk soluk tükeniyor hayatın

Nalın eskir, devrilir bir gün atın

İster çulda, ister sarayda yatın

Ömür sermayesi, ödünç “pay” imiş

Temel sağlam ama duvarı çürük

Bakışlar tarumar, görüşler kırık

Yangına koşuyor, elinde körük

Cüssesi yiğitçe, fikri “toy” imiş

Mevsimlerin en verimsizi hazan

Kalpleri karartır, zan üstüne zan

Bedene rol, yakışmaz oyunbozan

Mahcubiyet dilde, sonu  “vay” imiş

Yudum yudum içersin, yine biter

Günlerin sayılı, kaç bayram yeter?

İnişte gözyaşı, yokuştaysa ter

Yolun düzgün ise, sana “ray” imiş

Protonlar, nötron ile anlaştı

Tüm vahşiler, birbirine yanaştı

İnsanlar kavgalı, yerküre şaştı

Safkan zannedilen, melez “toy” imiş

Konjonktürde, özne insanlık değil

Zalime başkaldır, haklıya eğil

Öğüt almaz ise, babadan oğul

Hedefsiz atılan, oka “yay” imiş

Pirince giderken, olur bulgurdan

Hâsılatı bekler, en yüksek kurdan

Şiirler de, vefa bekler okurdan

Doğruyu dışlayan, dokuz “köy” imiş

Ömür törpüsü bu, dikenli yollar

Dert bulaştırmaya, bir fırsat kollar

Pusulaya, tersten bakınca kullar

Aşk için içilen, sahte “mey” imiş