|
O?lumla Dere Kenarynda
Ahmet Mahir Pekşen  Sayı:
52 - Nisan / Haziran 2006
 İşte oğlum, benim dünüm bu dere
Şu müthiş zirveler, bu hoş manzara
Bir gün göçer giderim ötelere,
Beni bu derenin koynunda ara.
Kıyıda yükselen şu dağ, şu kaya,
Haykırsam sesimi verirdi geri,
Şurada gözlerim dalarken aya,
Duymazdım altımdan çekseler yeri.
O mehtaplı gece; gökler lacivert,
Dönerken ümitle hayatın çarkı,
Sözlüğümde yoktu üzüntü ve dert,
Güler bir rüyaydı veya bir şarkı.
Gökler ölüm yağdırmıyordu henüz,
İnsandı ümidin baş muhatabı,
Tabiatta her zamanki güler yüz,
Bu derede görecektin mehtabı.
Ağustos böceği son bestesinde,
Ayrılıktan vurmaya başladı dem,
Bir üzüntü vardı artık sesinde,
Hatta hatta bir yas, hatta bir matem.
Hayat mutluluktu , ümitti dün ya,
Yavaş yavaş ters döndü bu madalyon,
Bir kükürt seliyle irkildi dünya ,
Yazıldı ekrana katrandan bir SON.
|
4271 kez okundu.
Yazara Mesaj
