Benim
Seyyale

  Sayı: 89 - Temmuz / Eyl�l 2016

Tweetle

Korkarım yalnızlığa itilmekten

Ürperiyorum üşümüş dal gibi

Sanki bir kurşunla savrulan benim

Yetimin kalbinde ağlayan benim

Ben hüznü bakışlarından tanırım

Çekinmeden yüreğimi banarım

Sen değil beni anlamayan benim

Sen uzaklaş beni vuracak benim

Yeryüzünün gölgesinde ağlaşır

Annesini kaybetmiş iki kumru

Onları anlayan sadece benim

Ve onlardan çabukça kaçan benim

Gece olur ağlar mezar çiçeği

Ne gelen duyar ne de bakıp giden

Ona masallar okuyacak benim

Onu koklayıp uzaklaşan benim

Bir anne, kundağında kanlı çarşaf

Ve gözyaşları... Ağlıyor, ağlıyor

Şu sessizce bakıp ağlayan benim

Kanlı çarşafı alıp kaçan benim

Evsiz, yorgansız, soğuk da çok soğuk!

Güneşi bekler, doğarsa üşümez

Birden korkar, oysaki gelen benim

Ve ağlar sessizce, terk eden benim

Bir çığlık... Uzaklaşır bütün kuşlar

Tüm vapurları yutar sessiz deniz

Şaşkınca ağlayıp bekleyen benim

Ellerinden tutulan kişi benim

Bir ırmak uzanır ayaklarıma

Bilirim, girdiğimde yanacağım

Hem ağustosta üşüyen de benim

Issız sokaklarda gezinen benim

Karaya oturmuş çaresiz gemi

Dalgalar anlamaz onu, suskundur

Şelâle aksa gözlerimden benim

Yüreğime dolsa da yanan benim