Ölümüm
Erkan Karakaya

  Sayı: 116 -

Tweetle

sana her gelişimde

sanki ölüme koşarım.

bir çığlık atarım ölüme doğru.

yalnızca beni duyar ölüm

bütün çığlıkların arasından.

tam yaklaştığım anda ölüme

sesim kesilir, çaresizce yutkunurum.

bir daha haykırabilmek için;

memleketimi,

senin olduğun yeri terk ederim

ta ki nefesim yerine gelene kadar.

peşinden koşarım ölümün.

gözlerimiz buluşur, dalarım rüyalara.

ayrılık zamanı geldiğinde

ölümü arzuladığım halde

beni hiç ama hiç yanında götürmez.

dualar ederim,

ölümümün gözlerinde bir damla yaş olmak için.

yaşamak yasak bana ölümüm olmadıkça.

kan kusar yüreğim ölümün gidişine.

sevdiceğim,

ölümsüz ölüm olur mu?

gözyaşı olmadan ağıt olur mu?

ve ölüm olmadan…

ölüm olmadan hayat olur mu?

ölümümsün hayat dolu yaşantımda.

kanımla beslediğim gülümsün.

gülsüz bülbülün anlamı olur mu?

gel gonca gülüm, ölümüm.

gel ki, cesedim hayat bulsun

ölümümle buluştuğum vuslatta…