Ufukların Yandığı Yerde Erkan Karakaya Sayı:
115 -
 gün batmaya başlayınca,
sema kızıl perdelerini çeker
bulutların penceresine.
güneş kor olur
yakmaya başlar ufukları.
ay bütün cilvesiyle
bir köşede bekler güneşin batmasını.
tüm efsunuyla kararır gökyüzü.
senin olduğu yeri,
yıldızları seyre dalarım.
bir taraftan yelkovan akrebi,
aydınlık karanlığı,
güneş ayı kovalamaya başlar.
ve tüm insanlar,
yeni doğan günün heyecanıyla
kalkar yatağından;
yeni umutlar için,
mutlu bir gelecek için
beyinlerinde kurdukları ütopyalarla.
bense hep aynı yerde beklerim.
güneşin batmasını
ve ay ışığının sen’de yakamozlaşmasını beklerim
güneşin battığı yerde
ufukların kor olup yandığı o yerde…
|