Üstad Necip Fazıl'a
Mustafa Bilgiç

  Sayı: 40 -

Tweetle

Bir çile ki kimsede yok benzeri,
Düşün, beyin zarın patlarcasına.
Üstüne atmışlar göğü ve yeri,
Gövdeni ikiye katlarcasına!
Yokluk, varın başlangıcıdır sende,
Varlık, yeryüzünde zaten yalandı.
Bir kuru baş uğultusu ensende,
Fikir çilesinden sana kalandı.
Sen ki gecelerin yalnız adamı,
Kaldırımların ise öz çocuğu...
Düşünceler hayatının anlamı,
Alnında çizgiler nazar boncuğu!
Cinnet, şüphe, korku senin eserin,
Gülüşünde bile acı bir hüzün.
Başından eksik olmazdı kederin,
Ne gecen belliydi ne de gündüzün.
Gittin ya, kapandı yollar geriye!
Ne tuzum kaldı benim ne de tadım.
Senden kalanları hep ileriye,
Sırtımda taşıyacağım Üstad'ım!..